Sinterklaas
‘Misschien mogen we vanavond onze schoen wel zetten, Nel’ fluisterde Freddie-muis tegen zijn grote zus. ‘En misschien zie ik Sinterklaas of zwarte Piet dan wel’, zei Freddie. ‘Als we onze schoen mogen zetten, ga ik mijn best doen om wakker te blijven. Ik zou Sinterklaas zo graag eens zien en hem bedanken voor alle cadeautjes die we al die jaren al gekregen hebben.’ ‘Ja, dat zou leuk zijn’ knikte Nellie. ‘Sinterklaas en de Pieten zien er zo aardig uit, op het Sinterklaasjounaal. Maar nou ga ik nog even slapen, hoor Fred. Je bent wel heel erg vroeg wakker. De wekker gaat nog lang niet.’ ‘Ik moest plassen’, zei Freddie. ‘Maar ik wilde het licht niet aan doen. Want ik wilde jou niet wakker maken. En toen liep ik per ongeluk tegen jouw bed aan. Werd je toch wakker. Sorry hoor!’ ‘Geeft niet’ bromde zijn zus. ‘Ga maar weer gauw terug naar je bed. Lekker nog een paar uurtjes slapen.’
Die avond mochten Nellie en Freddie muis echt hun schoen zetten. Ze hadden er een wortel in gedaan en ook een schaaltje water neergezet. Voor Amerigo. ‘We gaan alle liedjes zingen die we kennen, Nel’ zei Freddie. ‘Dan weet ik zeker dat Sinterklaas ons hoort en ons een cadeautje komt brengen.’
’s Nachts kon Freddie niet slapen. Hij moest maar steeds aan Sinterklaas denken. Zou die echt komen? Ineens hoorde hij een geluid. Hij ging rechtop in zijn bed zitten en spitste zijn oren. Ja hoor, daar was het geluid weer. Er liep iemand op het dak! Freddie sprong zijn bed uit en liep naar het bed van zijn zus. ‘Nel, Nellie, wakker worden. Sinterklaas is er!’ Voorzichtig schudde hij aan Nellies arm. ‘Mmmm, la me nou …’ mompelde Nellie. Ze draaide zich om. ‘Nee, Nel, niet verder slapen. Sinterklaas is er!’ zei Freddie nog een keer. Hij kriebelde zijn zus onder haar neus met het puntje van zijn staart. ‘Hatsjie !!’ Nellie niesde en ging overeind zitten. ‘Freddie, wat nou weer. Ben je nou alweer tegen mijn bed aangelopen?’ vroeg Nellie, een beetje boos. ‘Hé, wat is dat voor geluid?’ vroeg ze toen. ‘Daarvoor maakte ik je wakker, Nel’ zei Freddie opgewonden. ‘Sinterklaas is er!’ ‘Ik hoor het’, zei Nellie. ‘Jeetje, gaaf!!’ De muisjes liepen naar de deur van hun huis en keken de kamer in. ‘Moet je nou kijken, Nel’, zei Freddie verbaasd. ‘Er staat een kinderwagen in de kamer.’
Net toen de muisjes er naar toe wilden lopen, kwam er een zwarte Piet binnen. Hij liep te mopperen. ‘Lastig hoor, dat de oppas ziek is. Nou moet ik baby Piet meenemen. Dat valt niet mee. Met een kinderwagen over de daken. Het is hartstikke glad. En ook veel te koud voor zo’n kleine Piet.’ ‘Ahum, meneer de zwarte Piet’ zei Freddie verlegen. ‘Mijn grote zus, Nellie, kan heel goed oppassen. Ze past ook altijd op mij. Als papa en mama niet thuis zijn. U mag baby Piet gerust hier laten hoor. Wij willen wel op hem letten.’ Zwarte Piet keek verbaasd in het rond. ‘Ik hoor iemand praten’ mompelde hij. ‘Maar ik zie niemand. Wat raar!’ ‘Hier’, lachte Nellie. ‘Op de grond.’ Zwarte Piet keek naar benden. Zijn mond viel open van verbazing. ‘Muizen’ zei hij verbaasd. ‘Waar komen jullie nou vandaan?’ ‘Wij wonen hier’ zei Freddie. ‘Wij hebben onze schoen gezet. Daar komt u toch voor?’ ‘ ’s Even kijken, Watermolenstraat 24a, achter de schoorsteenmantel. Daar moet ik 2 chocoladeletters brengen. Een N en een F.’ ‘Ja, ja’ riep Freddie blij. ‘Die letters zijn voor ons. Hoi !!’
‘Willen jullie echt op baby Piet passen, vannacht?’ vroeg zwarte Piet. ‘Dat zou me wel heel goed uitkomen. Ik moet nog zoveel pakjes wegbrengen. Maar het schiet helemaal niet op, met die kinderwagen.’ ‘Tuurlijk’ knikten Nellie en Freddie. Zwarte Piet tilde baby Piet, die wakker was geworden, uit de wagen. Hij zette hem op de grond en legde er wat pakjes bij. ‘Zo hebben jullie geen last van hem hoor’ lachte zwarte Piet. Baby Piet is gek op pakjes. Hij kan er uren mee spelen. Ik kom hem over een paar uurtjes weer ophalen. Heel erg bedankt!’ ‘Dat is goed’, knikten Nellie en Freddie. ‘Morgen is het zaterdag. Dan hoeven we niet naar school en kunnen we een uurtje uitslapen. Je hoeft je niet te haasten, hoor Piet. Wij zullen goed voor baby Piet zorgen. Tot zo. En wees voorzichtig, op de daken!’
