Kerstmis
‘Nellie, Nellie, kom eens! Moet je kijken, zo mooi !’ Freddie muis stond bij de ingang van muizenhuis en wenkte naar zijn zus. ‘Meneer en mevrouw hebben een Kerstboom gekocht. Ze gaan hem versieren. Kijk maar!’
Nellie liep naar haar broertje toe. Samen keken ze hoe meneer en mevrouw de boom versierden. Het werd echt prachtig. Met heel veel slingers en lichtjes en klokjes en ballen. Rode en witte en groene. ‘Het is de mooiste boom die ik ooit heb gezien’, zuchtte Freddie. ‘Dat zeg je elk jaar’ plaagde zijn zus. ‘Maar je hebt gelijk. Dit is een hele mooie boom. Volgens mij zijn die zilveren slingers nieuw. En die ballen met die gele sterretjes ook. Die vind ik het allermooist!’ ‘Ik kan bijna niet wachten tot het avond is’ zei Freddie. ‘Dan gaan de lichtjes aan. Dan is het nog mooier!’
Die avond zat de hele familie muis bij de ingang van hun huis. Te genieten van de lichtjes in de Kerstboom. ‘En het ruikt ook zo lekker’ zei moeder muis. ‘Het lijkt wel of we in het bos zijn.’ Het was vrijdagavond dus Nellie en Freddie mochten wat langer opblijven. Maar om 9 uur zei vader muis: ‘’t is mooi geweest jongens, naar bed jullie!’ ‘Nog even, nog even’ bedelden Nellie en Freddie. Maar vader was streng. Ze moesten naar bed. ‘Anders zitten jullie morgen de hele dag te gapen. Da’s niet de bedoeling’ lachte hij.
Nellie en Freddie gingen naar hun kamer, deden hun pyjama aan en kropen hun bedjes in. Ze lagen nog even te kletsen en vielen toen in slaap.
Midden in de nacht schrok Nellie wakker. Wat was dat? Ze had een harde klap gehoord. Ze keek om zich heen. Het nachtlampje was aan dus het was niet helemaal donker in de kamer.
Niks aan de hand hier, dacht ze. Maar toch heb ik iets gehoord. Ze klom voorzichtig uit bed en sloop stilletjes naar de ingang van hun huis. ‘Wat ga je doen, Nel?’ hoorde ze ineens. Freddie was ook wakker geworden. Hij kwam achter haar aan. ‘Ik hoorde een harde klap, Fred’ zei Nellie. ‘Ik wil weten wat dat was.’ De muisjes keken voorzichtig de kamer in. ‘Joh, Freddie, moet je kijken’ fluisterde Nellie. Meneer en mevrouw hadden ook een paar kersttakken opgehangen bij de ramen. Die zijn gevallen.’ ‘Wat zonde’ zuchtte Freddie. ‘Er zijn een heleboel ballen gebroken.’ ‘Nou ja, gelukkig staat de Kerstboom nog’ zei hij toen. Hij trok aan de mouw van Nellie’s pyjama. ‘Nel, hoor ‘s’ fluisterde hij opgewonden. ‘Er zijn nog een paar ballen heel. Zullen wij er 2 pakken? Dan kunnen wij ons huis ook versieren!’ ‘Oei’ zei Nellie. ‘Zouden mama en papa dat goed vinden?’ ‘Tuurlijk wel’ knikte Freddie. ‘Wij kunnen er toch niks aan doen dat die takken gevallen zijn? En bijna alle ballen zijn kapot. Meneer en mevrouw zien het heus niet, als wij 2 ballen weghalen. Er liggen zoveel scherven.’ ‘Het zou wel heel erg mooi zijn hè’ zei Nellie. ‘Kom op Fred, we doen het!’
De muisjes renden de kamer door. Ze pakten elk een bal en rolden hem naar hun huis. ‘Ze kunnen precies door de deur, Nel’, lachte Freddie. ‘Ik ga nog even terug. Dan knaag ik ook nog een paar stukjes groen af. Dan kunnen we het extra mooi maken, binnen.’ Toen Freddie terug was, legden ze de ballen en takjes in hun slaapkamer en gingen hun bed weer in. Ze vielen weer in slaap maar waren de volgende ochtend al heel vroeg wakker. ‘We gaan vast naar de keuken, Fred’, zei Nellie. ‘Dan wachten we op papa en mama en kunnen we de Kerstballen laten zien.’ ‘Goed’ knikte haar broertje. Samen zaten ze te wachten op hun ouders. Nellie zette alvast een kopje thee, voor bij het ontbijt. En Freddie dekte de tafel. ‘Goedemorgen! Zijn jullie ziek ofzo? Dat jullie zo vroeg op zijn op zaterdagmorgen?’ Mevrouw muis kwam de keuken in. Ze keek vragend naar haar zoon en dochter. ‘Nee mama, Nellie heeft het gehoord en alles was kapot en toen hebben we …’ ‘Rustig, rustig, Freddie’ zei mevrouw muis. ‘Begin bij het begin.’ Samen vertelden Nellie en Freddie het verhaal. ‘Kijk maar mama’ zei Freddie. ‘Deze zijn het, we hebben 2 van de ballen die nog heel waren meegenomen.’ ‘Oei’ zei mevrouw muis. ‘Eigenlijk mag dat niet. Maar het is inderdaad een ravage in de grote kamer. Meneer en mevrouw zullen niet merken dat er twee ballen weg zijn. Ik denk dat we ze maar moeten houden!’ ‘Dan moet je ook meteen de verrassing maar geven’ zei meneer muis, die ook de keuken binnengekomen was. ‘Da’s goed’ zei mevrouw muis. ‘Wacht even’. Ze liep naar de kast en pakte er twee rode pakjes uit. Nellie wilde haar pakje netjes openmaken maar Freddie was te ongeduldig en scheurde het papier kapot. ‘Oh, Nellie’ riep Freddie, ‘het zijn Kerstkleren, kijk maar!’ ‘Prachtig mama’ zei Nellie blij. ‘Voel eens, Fred, hoe lekker zacht dat randje is.’ ‘Kom, we gaan eerst ontbijten. Daarna mogen jullie de Kerstkleren aan’ lachte mevrouw muis. ‘En dan gaan we samen ons huis versieren!’
